Combi Noord 2010, wat is dat leuk!

Onze eerste ervaring met de combi was in 2007. Toen proefden Mirte en Elise van dit fenomeen door de deel te nemen aan de wedstrijden bij ons op de Belterwiede. Na de nodige zeiltrainingen onder leiding van o.a. Ivo, Lisanne, Rolf, Petra, Karel, Daan en Ruud wilden ze graag dit jaar weer meedoen. Maar natuurlijk op alle 4 de locaties en niet alleen op de Belterwiede. Wij schoten licht in de paniek want hoe krijg je de bootjes op bestemming. Met een auto zonder trekhaak en geen wegtrailer voor een Splash kom je niet ver. De oplossing was al snel gevonden doordat Karel Witteveen zijn trailer waar 3 Splashes op kunnen hiervoor beschikbaar stelde en een andere ouder deze wel wilde voorttrekken. Optimist kan op het dak van de auto. Geen probleem !

De eerste wedstrijden op het Paterswoldsemeer bij Haren waren erg indrukwekkend. Al die bootjes, trailers, vriendelijke mensen, veel wind, geen wind. Het waren 2 drukke dagen voor ons en de kinderen maar alles was zeker de moeite waard. Ze hebben naar hartelust gezeild en zich vervolgens tevreden onder het dekbed gekruld met nog wat gemompel van: “ik heb nu al zin in de wedstrijden bij ons op de camping”.

26 juni was het zover. Ik (Dorien) stond als beachmaster samen met nog een paar vrijwilligers de deelnemers de weg te wijzen terwijl mijn  echtgenoot zich met de bootjes bezig hield. Alle bezoekers kwamen verspreid aan en het verliep allemaal rustig. De samenwerking met camping “ de Kettingbrug” voor het installeren van de kampeerders, aflaadplaats voor de Splash zeilers, te water laten van de grote rubberboten en het stallen van wegtrailers bij hun woning verliep vlekkeloos.

Na de inschrijving en het palaver mochten de bootjes te water voor de start van 11:00 uur. Zodra de Optimisten vanaf het weitje het water in gleden, hebben we beurtelings de zeilertjes geholpen om ze naar iets dieper gelegen delen te verplaatsen. Zo konden ze droog instappen en vervolgens, zonder vast te lopen, vertrekken. Gelukkig zagen ook andere ouders wel in dat dit de doorloop bevorderde en hadden ze zich over deze taak zondag ontfermd. Wijzelf waren na hun vertrek nog wat aan het rommelen en de rubberboot te water aan het laten zodat we na de pauze ook konden gaan kijken. In de pauze kwam eerst Mirte erg blij aan. “Ik heb een 1 gevaren!” Vervolgens kwam Elise met een grote grijns op haar gezicht. “Pap, mam ik was eerste!”. Een leuke start. Gepast trots was ik wel maar ook wetende dat je daarmee nog niet gewonnen hebt. Na de pauze gingen ze met goede moed het water weer op. Maar omdat de wind s’middags verstek liet gaan, is besloten de wedstrijd uit te stellen naar de volgende dag. Iedereen moest maar snel naar de kant gaan om lekker te gaan zwemmen en spelen. Een heel prettige en verstandige beslissing. Want lang liggen dobberen onder de volle zon is niet leuk ! Vooral als je weet dat water ook erg geschikt is om in te zwemmen. Alle bootjes gingen terug naar de kant. Dan wel op eigen kracht dan wel door de vele (rubber)boten gesleept. Wat op zich ook een leuk gezicht was.

27 juni eerste start om 10:00 uur om hopelijk 3 wedstrijden te varen. De voorspelling is namelijk dat de wind waarschijnlijk rond 14:00 uur op is. Zodra alle kinderen op het water waren, gingen we ook zo snel mogelijk met de boot het water op. Turend door de verrekijker konden we er niet wijs uit worden. Vaart daar nu een A of een B zeiler? Welke plaats hebben ze deze ronde behaald? Geen idee. Allemaal giswerk. Mijn complimenten aan het wedstrijdcomité om dit alles goed te noteren en te verwerken. Zodra Mirte en Elise van het water kwamen, hadden ook zij geen idee wat hun eindresultaat was. Het maakte mij niet zoveel uit want ze hadden beide super hun best gedaan en voor mij waren ze nummer 1 maar dat zegt een moeder misschien al snel. Dat kon hun echter niet gerust stellen en ze bleven maar heen en weer drentelen naar het informatiebord om maar zo snel mogelijk de eindstand te kunnen lezen. Met grote verbazing kwamen ze allebei terug. Mirte was 2^e geworden en Elise zelfs 1^e. Dit hadden ze echt niet verwacht. Superblij natuurlijk.

Vrijdagavond 2 juli gaan we de boten weer opladen om voor weer een zinderend zeilweekend maar Grou te gaan. We hebben er allemaal weer zin in. Mocht u of uw kinderen nog twijfelen aan deelname aan een combi dan is dit volstrekt overbodig. Met hulp van andere ouders en onze zeilvereniging is het zeker aan te raden een keer mee te doen.

Zeilgroet van Jan, Dorien, Mirte en Elise Volk